οργανοληπτικός

-ή, -ό

χημ. (σχετικά με ιδιότητες τών σωμάτων, όπως είναι η γεύση, η οσμή κ.λπ.) αυτός που γίνεται αντιληπτός από τα αντίστοιχα όργανα τών αισθήσεων.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. οrganoleptique (< όργανο + ληπτικός < ληπτός < λαμβάνω)].